• odmiana populacyjna
• doskonała mrozoodporność
• wyróżnia się plonowaniem zwłaszcza w latach o ostrych, bezsnieżnych zimach
• wysoka zawartość tłuszczu
• niska zawartość glukozynolanów
• odmiana charakteryzuje się dobrą odpornością na choroby grzybowe

Charakterystyka odmiany:
Odmiana charakteryzuje się wysoką zimotrwałością i dobrą plennością - plonuje na poziomie zbliżonym do wzorca wyraźnie zaznaczając swą przewagę wobec większości odmian podczas mroźnych i bezśnieżnych zim (110% wzorca w 2003r.). Podwójnie ulepszona o wysokiej zawartości białka i tłuszczu w nasionach oraz niskiej zawartości glukozynolanów. Odmiana ta odznacza się
również wczesnym rozwojem i szybkim dojrzewaniem. Niskie i rozgałęzione rośliny odporne na wyleganie, łuszczyny długie, odporne na pękanie i osypywanie.

Zalecenia agrotechniczne:
Pod uprawę rzepaku podwójnie ulepszonego nadają się gleby utrzymane w dobrej kulturze, zaliczane do kompleksów pszennych bardzo dobrych i dobrych oraz żytnich bardzo dobrych i dobrych. Najwłaściwszymi przedplonami rzepaku są mieszanki ozime i jare na zielonkę, groch oraz lucerna i koniczyna lub mieszanki motylkowych z trawami, trawy w siewie czystym zaorywane po pierwszym pokosie. Można siać po jęczmieniu. Pole pod rzepak podwójnie ulepszony musi być wolne od samosiewów rzepaku tradycyjnego lub bezerukowego (3 do 5 lat). Plantacje nasienne wymagają co najmniej 500 metrów izolacji przestrzennej od plantacji innych odmian rzepaku, rzepiku, brukwi i kapusty nasiennej. Orkę siewną należy wykonywać wcześnie, 3-4 tygodnie przed siewem. W przypadku jej opóźnienia konieczne jest ugniecenie gleby wałem Campbella. Przed siewem rolę należy dobrze spulchniać i wyrównać.

Nawożenie mineralne, wapnowanie:
Pod rzepak najlepiej stosować wapno magnezowe w dawce 2 do 4 ton na 1 ha tuż po sprzęcie przedplonu. Na glebach zasobnych i po dobrych przedplonach dawki nawozów mogą być mniejsze. Nawozy potasowe i fosforowe
najlepiej wysiewać przed orką. Przeciętne dawki wynoszą: fosforu 50 - 100 kg P ₂O ₅, potasu 90 - 160 kg K ₂O na 1 ha. Fosfor najlepiej stosowaæ w postaci superfosfatu pojedyńczego (równoczesne dostarczenie siarki), a potas w postaci soli potasowej (40 do 60 %). Nawożenie azotem jesienią nie powinno być zbyt wysokie.
W stanowiskach słabych 30 - 40 kg N/ha. Składniki te przy nawożeniu przedsiewnym wskazane jest stosować w nawozach wieloskładnikowych, np. Polifoskach. Podstawowe nawożenie azotem pod rzepak stosuje się wiosną
w ilości 140 - 200 kg N/ha, w dwóch dawkach: przed ruszeniem wegetacji i na początku pąkowania.

siew:
Optymalny termin siewu: w północno-wschodniej części kraju od 10 do 15 sierpnia, w pasie środkowym od 10 do 20 sierpnia, a w części zachodniej i południowej nie później niż od 25 do 30 sierpnia.

Do siewu rzepaku podwójnie ulepszonego używać należy tylko nasion kwalifikowanych i zaprawionych. Nasiona rzepaku należy wysiewać w ilości 3 do 6 kg/ha przy rozstawie 20 do 40 cm, nie głębiej niż 2 cm.

Pielęgnacja i ochrona roślin:
Plantacje rzepaku zarówno produkcyjne, jak i nasienne wymagają ochrony przed chwastami, szkodnikami i chorobami we wczesnych stadiach rozwoju. Zwalczanie chwastów, szkodników i chorób należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami IOR. Do zwalczania chwastów  np; Kerb 500 SC.
W rejonach kraju, gdzie wystêpuje silne porażenie rzepaku chorobami, zaleca się stosować opryski fungicydami. 

Zbiór:
Zbiór rzepaku najlepiej przeprowadziæ dwufazowo, kosząc go pokosówką w stadium dojrzałości technicznej, następnie omłacając pokosy kombajnem lub ewentualnie jednofazowo (mniej wskazany sposób) kombajnem w pełnej dojrzałości. Należy pamiętać, że zbyt wczesny sprzęt znacznie zmniejsza plon i pogarsza jakość surowca dla przemysłu.